من دل به زیبایی، به خوبی می سپارم؛ دینم این است.
من مهربانی را ستایش می کنم؛ آیینم این است.
من رنج ها را با صبوری می پذیرم؛ من زندگی را دوست دارم؛ انسان و باران و چمن را می ستایم؛ انسان و باران و چمن را می سرایم.
در این گذرگه، بگذار خود را گم کنم؛ بگذار از این ره بگذرم با دوست؛ با دوست.